رویداد چامه در اینوتکس 2025 - کافه تور

چامه اینوتکس، برخلاف رویدادهای معمول فناوری که پر از نمودارها، اسلایدها و شاخص های رشد است، صدای خاموش ولی ریشه دار نسلی از کارآفرینان را بلند کرد که نه با سرمایه گذاری خارجی و مدل های استارتاپی امروزی، بلکه با پشتکار، کوشش بی وقفه، اعتقاد به فراوری ملی و تعهد به کیفیت، راه خود را در تاریخ اقتصاد ایران حک نموده اند.

اینجا، روایت زنده است؛ صدا دارد

چامه فضایی فراهم کرد برای ملاقات چهره به چهره با مردانی که امروز بخشی از حافظه صنعتی و مالی ایران به شمار می آیند. از فراوری اتوماتیک و مواد شوینده گرفته تا مواد غذایی و برندهای اصیل رستورانی، روایت هایی زنده از مسیرهای ناهموار ولی الهام بخش شکل گیری صنایع پیروز ایرانی در اختیار نسل تازه نهاده شد.

در فضایی ساده اما دل نشین، بدون هیاهوی اضافی و بدون تشریفات مرسوم، مخاطبان پای صحبت کارآفرینانی نشستند که نه تنها محصولات، بلکه فرهنگ کار را ساخته اند.

مهمانانی که خود تاریخ اند

در این نشست، هفت چهره برجسته و ماندگار در تاریخ کارآفرینی و فراوری کشور، مهمان رویداد چامه بودند:

علی اکبر رفوگران، بنیان گذار اتوماتیک بیک در ایران، روایتی شنیدنی از روزهایی تعریف کرد که نوشتن با اتوماتیک هنوز فرهنگ نشده بود، و او با اصرار و باور به نوآوری، توانست خطی تازه در فرهنگ نوشتار ایران بکشد.

بهروز فروتن، بنیان گذار برند بهروز، با صدای گرم و صمیمی اش، از روزهای شروع کار در یک کارگاه کوچک تا تبدیل آن به یکی از شناخته شده ترین برندهای صنایع غذایی کشور سخن گفت؛ داستانی پر از افت وخیز، ولی سرشار از امید.

داوود عابدی آملی از گروه صنعتی تاژ، با روایتی آرام و دقیق، تجربه ساخت یک برند ملی در صنعت مواد شوینده را به اشتراک گذاشت؛ از رقابت با برندهای خارجی تا پیروزی با تمرکز بر کیفیت و درک صحیح از بازار داخلی.

داوود بایرامی آذر، هم بنیان گذار گروه صنعتی باراکا، بر مسیر توسعه و تنوع محصولات شکلاتی در کشور و بعلاوه سختی های استانداردسازی فراوری در ایران تأکید کرد.

مهدی خان محمدی، بنیان گذار نان سحر، از دشواری های صنعتی سازی فراوری نان در دهه هایی گفت که هنوز فرهنگ استفاده از نان فریزری در کشور جا نیفتاده بود.

سیدمحمد موسوی، مالک و مدیر گروه فیروز، با نگاهی انسانی تر به کارآفرینی، تجربه خود را در راه اندازی مجموعه ای گفت که نه تنها برای سود، بلکه برای توانمندسازی گروه های خاص جامعه مثل توان یابان تأسیس شده است.

نادر رفتاری، صاحب امتیاز برند چلوکباب رفتاری، نماد یک برند اصیل ایرانی در حوزه غذا، با صداقت و فروتنی از رمز ماندگاری یک رستوران خانوادگی در دل تهران سخن گفت.

فراتر از سخنرانی؛ لمس تجربه

در چامه، مخاطبان صرفاً مخاطب نبودند؛ بلکه در فضایی صمیمی، امکان گفت وگوی مستقیم با مهمانان فراهم شد. بسیاری از حاضرین، به ویژه جوانان علاقه مند به کارآفرینی، با این بزرگان صحبت کردند، از مسیر شخصی شان پرسیدند، و حتی توصیه هایی کاربردی برای چالش های خود دریافت نمودند.

این صمیمیت، یکی از ویژگی های شاخص چامه بود. برخلاف کنفرانس های رسمی و نمایشگاهی، چامه حس یک نشست خانوادگی را داشت؛ محفلی برای انتقال تجربه نه صرفاً تئوری.

الهام بخشی، بدون فریب یا شعار

چامه کوشش نکرد رویا بفروشد. روایت ها اغلب تلخ و واقعی بودند؛ از مسائل تأمین مواد اولیه، فشارهای مالی، پیچیدگی های واردات و صادرات، نوسانات بازار کار، تا درگیری های شخصی و خانوادگی کارآفرینان با مسئولیت های بزرگ اداره کسب وکار.

اما در دل این واقع گرایی، نوری از امید و استمرار وجود داشت. هر کدام از کارآفرینان با صداقت تأکید کردند که ساختن ممکن است؛ نه ساده و سریع، اما دست یافتنی و ارزشمند.

فرهنگ سازی از دل تجربه

یکی از جنبه های پنهان اما تأثیرگذار چامه، کوشش برای احیای احترام به مفهوم کار در جامعه بود. در روزگاری که بسیاری در پی مسیرهای سریع پیروزیت هستند، چامه یادآور شد که ریشه های پیروزیت در تعهد، پایداری، تمرکز و صبوری نهفته اند.

جوانان حاضر در رویداد، الگویی واقعی و انسانی از کارآفرینی دیدند. نه تصویر بی نقص رسانه ای، نه شخصیت هایی با شعارهای تبلیغاتی، بلکه مردانی با دست های پینه بسته، صداهای خسته اما گرم، و نگاه هایی که هنوز آینده را باور دارند.

جمع بندی: چامه، میراثی برای فردا

رویداد چامه در اینوتکس 2025، تنها یک برنامه جانبی در حاشیه یک نمایشگاه فناوری نبود؛ بلکه رویدادی با هویت مستقل و اثرگذاری اجتماعی بالا بود. این رویداد پلی ساخت میان نسل مؤسس فراوری و نسل نوپای کارآفرینی؛ پلی بر پایه تجربه، نه فقط دانش.

چامه نشان داد که نوآوری فقط در تکنولوژی خلاصه نمی گردد، بلکه در نوع نگاه به فراوری، فرهنگ کار و باور به ماندگاری معنا پیدا می نماید.

برای آنان که می خواهند فراتر از نمودار رشد و نرخ جذب سرمایه فکر نمایند، چامه یک کلاس درس بود؛ درسی درباره انسان هایی که ساختند، ایستادند، و باقی ماندند.

امتیاز بدهید